เราไม่ได้ต่อต้านสินค้าแบรนด์เนม เราไม่ได้ต่อต้านเสื้อผ้าอาภรณ์ราคาแพง เราไม่ได้ต่อต้านเครื่องประดับ(ชาย) หรูๆ
ไม่ใช่เลยครับ เพราะถ้าเราๆ ท่านๆ ที่มีกำลังที่จะซื้อ มีรสนิยมที่จะใช้ ถ้าสินค้าต่างๆที่กล่าวถึงข้างต้นเหล่านี้ ใช้แล้วพอใจ สบายใจ ก็ใช้ไปเถอะครับ
แต่ท่านทราบไหม ถ้าท่านมีรูปร่างดีๆ มีสัดส่วน มีกล้ามเนื้อ ท่านสามารถดูดีได้โดยใส่เสื้อยืดตัวละไม่กี่บาท
ใส่แล้วไม่เหมือนสวมกระสอบเจาะรู เห็นหน้าอกเป็นหน้าอก ไหล่เป็นไหล่ แขนเป็นแขน หลังเป็นรูปตัววี
ไม่ยากเลยครับ เพียงแต่ท่านมีความตั้งใจ มีวินัย มีปณิธาน ที่จะเล่นเวท ออกกำลังกาย สิ่งเหล่านี้ที่จะเกิดแก่ตัวท่าน ไม่ไกลเกินเอื้อม
ศึกษาหาความรู้ ซึ่งมีมากมายในอินเตอร์เน็ตและในเว็บไซต์นี้ เฟ้นหาอุปกรณ์เวทส่วนตัว (หรือหาฟิตเนสเซ็นเตอร์) ที่เหมาะสม และสละเวลาสัปดาห์ละไม่กี่ชั่วโมง รูปร่างดีๆ ที่จะดูดีแม้ใส่เสื้อยืดถูกๆ ตัวเก่าๆ ก็จะเป็นของท่านได้
ไม่ได้เป็นพันธุกรรมที่เราเลือกไม่ได้ (เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้) ไม่ได้เป็นพรสวรรค์ที่ทุกคนไม่ได้มี หรือมีแต่ไม่ทัดเทียมกัน ไม่ใช่สิ่งที่ต้องซื้่อหาด้วยเงินเป็นหลัก (จริงอยู่ต้องใช้เงินบ้าง แต่รูปร่างดีๆนั้น หาซื้อไม่ได้) แต่เป็นความตั้งใจ เป็นพรแสวง เป้นทางเดิน ของเราเอง
ผมก็มีรู้จักหลายคน หลายวัยเหมือนกันครับ ที่บอกว่า ถ้าถอดเสื้อออกไปทำงา่นได้ ก็ถอดไปแล้ว เสียดายเราไม่ได้อยู่ในยุคสุโขทัย ที่ไปทำงาน ไปราชการ ไปธุระนอกบ้านแล้ว ไม่ต้องใส่เสื้อไป เพียงนุ่งจูงกระเบนไปก็พอ
บังเอิญวัฒนธรรมสมัยใหม่ต้องใส่เสื้อใส่กางเกง แต่ก็อย่างที่บอกครับ เสื้อยืดตัวเดียว กางเกงตัวเดียวก็พอ
เตือนไว้อย่างนึงครับ อย่าเล่นเวทแบบที่ฝรั่งเขาเรียกว่า beach muscle ครับ ความหมายคือ อย่าเล่นกล้ามเฉพาะโชว์ตามชายหาด มีเฉพาะหน้าอกกับหน้าแขน อย่าเล่นเฉพาะสองกล้ามเนื้อนี้เท่านั้นเพียงเพื่ออยากให้ดูดี อาจดูดีก็จริงครับ แต่คนเล่นเวทด้วยกันจะดูรู้
มีหน้าอกและหน้าแขนแล้ว ต้องมีปีก (หลังส่วนบน) หัวไหล่ และหลัีงแขน ด้วย แล้วเมื่อต้องออกกำลังกายส่วนบนแล้ว ช่วงรอบเอว หรือ core ซึ่งประกอบด้วยหน้าท้อง และหลังล่วงล่าง ก็ต้องแข็งแรงด้วย ตามด้วยร่้างกายส่วนล่าง หน้าขา หลังขา และน่องด้วย (มีคนชอบพูดว่า ขาหน้า-ขาหลัง ไม่ใช่นะครับ เพราะถ้ามีขาหน้า-ขาหลัง ก็หมายความว่ามีสี่่ขา)สรุปคือโปรแกรมการเล่น ต้องครบเครื่อง อย่าเล่นซ้ำๆเฉพาะส่วน